Coraz częściej słyszy się o rzecznictwie prasowym, ale niewiele osób wie, co tak naprawdę ten termin oznacza i przed jakimi wyzwaniami musi stawać osoba wykonująca ten zawód.
Kim jest rzecznik prasowy?
Zadaniem rzecznika prasowego jest reprezentowanie, a niekiedy i obrona danego urzędu, instytucji czy firmy. Osoba wykonująca ten zawód odpowiada za przekazywanie informacji, sprostowań lub wyjaśnień dziennikarzom. Do jej obowiązków należy także opracowanie trwałej strategii, którą skutecznie będzie stosować w kontaktach z komunikacją medialną. Wobec tego, wymaga się od rzecznika, aby był osobą świetnie poinformowaną o tym, co w jego organizacji się dzieje oraz żeby wiedział – co, jak i kiedy przekazać na zewnątrz. Dlatego ważne jest w tej profesji, żeby znać specyfikę zawodu dziennikarza i tak odpowiadać na zadawane przez niego pytania, aby osoba pracująca w mediach dostała satysfakcjonującą odpowiedź, ale jednocześnie rzecznik musi mieć na uwadze dobry wizerunek reprezentowanej przez siebie instytucji, czy firmy. Nie bez przyczyny uważa się, że jest to zawód z pogranicza dziennikarstwa i public relations.
Czy rzecznik prasowy może nie odpowiedzieć dziennikarzowi ?
Zdarza się tak, że zadawane przez dziennikarzy pytania są dla rzeczników prasowych niewygodne lub nietreściwe. W takiej sytuacji, rzecznik prasowy mimo wszystko powinien wykazać się swoją kreatywnością, opanować emocje i rzetelnie odpowiedzieć, starając się jednocześnie nie narazić zarówno dobrego wizerunku swojego, jak i firmy, osoby, czy instytucji, w której imieniu występuje.
Jakie kompetencje i umiejętności musi posiadać rzecznik prasowy?
Najczęściej rzecznikiem prasowym zostaje osoba, która ukończyła studia w dziedzinach takich, jak: dziennikarstwo, socjologia, politologia, komunikacja społeczna, public relations czy stricte rzecznictwo prasowe. Stosowny rzecznik powinien nie tylko umiejętnie się wypowiadać, odpowiadać nieraz na niewygodne i trudne pytania, ale także być osobą medialną. Znaczy to tyle, że przydatnymi cechami i umiejętnościami w tej profesji są: odporność na stres, elokwencja, otwartość na ludzi, prowadzenie skutecznej komunikacji, zdolność do tworzenia dobrych kontaktów z mediami, miła aparycja, znajomość zagadnień z zakresu psychologii społecznej, autoprezentacji, retoryki, erystyki, negocjacji, perswazji, PR oraz łatwość w przekładaniu teorii na praktykę. Koniecznością jest również rozeznanie w prawie prasowym lub samorządowym. Oprócz wyżej wymienionych kwalifikacji, rzecznik prasowy jest również odpowiedzialny za sporządzanie informacji prasowych i oświadczeń, uczestnictwo w spotkaniach i debatach, prowadzenie monitoringu mediów, stron internetowych firmy, obsługa e-maila, organizowanie konferencji prasowych, jak również zawiadamianie i reagowanie podczas sytuacji kryzysowych. Wszystkie zadania i obowiązki są uzależnione oczywiście od miejsca pracy. Dla przykładu, rzecznik rządu lub ministra uczestniczy także w różnych wyjazdach służbowych w kraju i zagranicą. W zależności od tego, czy zostaje się rzecznikiem konkretnej firmy, instytucji, artysty, ministra, uczelni wyższej itd., te zadania i oczekiwania mogą trochę różnić się pomiędzy sobą. To co ich łączy, to funkcja reprezentatywna i wizerunkowa. Rzecznik prasowy powinien utożsamiać się z poglądami wyznawanymi w swoim środowisku pracy i dbać o jej dobry PR – być taką wizytówką firmy, czy instytucji, ponieważ swoimi wypowiedziami bezpośrednio kształtuje wizerunek tych, których reprezentuje.
Jakie są przyczyny wypalenia zawodowego rzecznika prasowego?
Jak już wcześniej wspominałam, praca rzecznika prasowego cechuje się częstymi kontaktami z mediami i dziennikarzami, co wiąże się z tym, że osoba pracująca w tym zawodzie odczuwa ciągłą presję zobowiązującą do bycia na bieżąco poinformowanym o wszystkim, co dzieje się w jego instytucji czy firmie. Ponadto rzecznik jest poddawany ciągłej ocenie swoich szefów, dziennikarzy, a także opinii publicznej. Musi on być przygotowany na sytuacje kryzysowe, które są poważnym wyzwaniem dla rzecznika, ponieważ w takich okolicznościach ma obowiązek stale informować media, unikając przy tym manipulacji, mówienia półprawdy, czy po prostu kłamstw i niepotwierdzonych wiadomości. Przy takim obrocie sprawy, rzecznik jest zobowiązany do stworzenia szybkiej strategii, pozwalającej wybrnąć z tej niekomfortowej sytuacji oraz pokazania swojej silnej osobowości, stwarzającej wrażenie kontroli nad tym wszystkim. Specyfiką pracy jako rzecznik jest także nieokreślony czas pracy i stała dyspozycyjność, co skutkuje długotrwałym stresem, a finalnie może doprowadzić do wypalenia zawodowego.
Autorka: Agata Strug – studentka kierunku: ,,Komunikowanie promocyjno – wizerunkowe”. Z pozoru wydaje się nieśmiała, ale jak się ją bliżej pozna, to jest prawdziwą duszą towarzystwa. Lubi, gdy w jej życiu coś się dzieje. Interesuje się muzyką i kulturą hiszpańską. W wolnej chwili podróżuje, gra na gitarze, ogląda seriale, uczy się języka hiszpańskiego i spotyka ze znajomymi. W Nagrodzie Młodych Dziennikarzy w dziale biura prasowego i promocji.
Źródła:
- https://wupkrakow.praca.gov.pl/documents/67976/5926451/Rzecznik%20prasowy/464175a1-e0ae-402a-8d6e-882768bfa3fc
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Rzecznik_prasowy
- https://www.praca.pl/poradniki/lista-stanowisk/media-sztuka-rozrywka/rzecznik-prasowy_pr-824.html
- https://polskipr.pl/publikacje/kat/4947/rzecznictwo-prasowe?offset=0&fbclid=IwAR2hDfX7M1u-rb-0nCCSPouOUEtW3WC9sW1VfkSNHCKBHIm3nN8whO5Q8Jw
- K. Gajdka (red.), Z. Widera (red.), Rzecznictwo prasowe. Teoria, praktyka, konteksty, Katowice 2010.